Vanoggend was ‘n oggend vol drama! Hoe “bestuur” ‘n mens uiters bekommerde familielede se vrees as ‘n familielid dreig met selfmoord? Erger nog, as daar die subtiele boodskappe van gesinsuitwissing is? Dan spring ‘n mens in “auto pilot”-modus: die regte kanale moet gevolg word; spesialis-maatskaplike werkers word ingetrek; sielkundiges, ens. Na talle telefoonoproepe en opvolg-eposse, met jou koppie tee lankal yskoud langs jou, sit jy terug in die leunstoel en wonder: is dit nou ‘n storm in ‘n teekoppie, of is dit die seismograwe se waarskuwing van ‘n aankomende tsunami? Hoe weet jy? Bid dan maar vir die teekoppie-storm en berei voor asof vir ‘n tsunami. Dan broei my eie issigrimmigheid nog ook (… synde belydenis ook ‘n geloofsdissipline is…) – hier moet ek nou krisispastoraat doen (terwyl ek kon prekmaak) … en dit vir mense wat nie eers deel van die geloofsgemeenskap is nie. Waar kom hulle vandaan? Hoekom land dit altyd in mý mandjie…
In my agterkop (dis nou terwyl ek my issigrimmigheid so halfpad troetel) herinner my geheue my aan ‘n sin wat ek onlangs gelees het: “nooit mag iets – enige iets - in die plek van liefde staan nie”. My agenda van die oggend kan nie belangriker wees as om iemand in nood te ondersteun nie. My ou ego’tjie moet ek maar bestuur … ook dit kan nie in die pad van hulp staan nie! Dis my les van die dag! Of dit ‘n teekoppiestorm is, of ‘n tsunami-ramp is … daaroor het ek nie beheer nie … ek het beheer oor my ingesteldheid en my bereidwilligheid om te versorg.
En daarmee daag ek jou uit, bedink bietjie die week wat verby is, selfs insidente wat sinloos (of soos tydmors) gevoel het: wat van jouself moet jy maar eerlik in die gesig kyk (die bybel noem dit ‘bely’)? Waar kan jy God se hand duidelik raaksien? Waar het jy dalk ‘n kans gemis om God raak te sien? Net so belangrik: Waar was jy vir iemand God se hand?
Die doel van geloofsoefeninge is nie om uitblinkers te word in die beoefening van stilte en afsondering; eenvoud en bybellees; gebed en regula’s nie … dit is om al meer te groei in die gestalte van Jesus in. Die doel van spirituele dissiplines is om – soos Eugene Peterson dit noem – “rythms of grace” te skep … juis sodat jy ‘n medewerker word van heelheid: in jouself … in ander … en veral ook vìr ander.
No comments:
Post a Comment