Ek wonder in hierdie tyd dikwels oor Pase. Dalk verstaan ons nie Paasfees as ons nie die Pasga-storie altyd saam daarmee lees nie. Nie Pasga as “die fees van die lam” nie, maar eerder Pasga as die “gereedmaak vir die reis die woestyn in”. Dit tref my toe ek saam met die bybelstudiegroep gister die gedeelte lees in Eksodus oor die voorbereiding vir Pasga. Vir sewe dae lank moet hulle ongesuurde brood eet. Asof die “gestrooptheid van dieët” met die ongerysde brood nie genoeg is nie, moet hulle die hele nag – ter voorbereiding van die Pasga – nie slaap nie (“vas van rus”?) Die gebraaide lam, wat saam met die ongesuurde brood en bitter kruie geëet moet word, moet “haastig geëet word, aangetrek vir die reis, skoene aan die voete en kierie in die hand. Dit is die paasfees van die Here” (Eks 12:11).
Ek verwonder my hoe ons christene van Paasfees ‘n ander tipe fees gaan maak het as die oorspronklike “Fees van Eenvoud”. Vir die Jode was dit die begin van ‘n intog in die woestyn. Die woestyn as gestrooptheid. Dus, die “Fees van Stroping”! Jy los alles wat jou kan verhinder agter, en jy gaan, sonder bagasie, op die Nuwe Reis. Onbekendheid tegemoet.
Ek wonder waar het die moderne mens haar hunkering na eenvoud verloor? Want dit lyk asof dit nog altyd deel van menswees was. Om die waarheid te sê, ek het dit selfs in die Dhammapada (die Boeddhistiese wysheidsteks) raakgelees:
“Let us live most happily, possessing nothing, let us feed on joy, like
the radiant gods”.
Alle godsdienste – nie net die christelike geloof nie - vier eenvoud!
Waar het ons die pad byster geraak? Ons mense van vandag? Ons vier verslawing (...ons noem dit net nie verslawing nie!)
Dan weet ek dat my eie soeke na eenvoud ook my vergrootglas is op die manier hoe ek my eie lewe inrig!
