Skuif jou lyf!

Die tema klink dalk 'n bietjie te veel na 'n potensïele Afrikaanse-treffer, laat ek dus dadelik verduidelik: Ek het vanoggend, met nét my rekenaar, geskuif na ‘n kantoor wat son kry. My kantoor sien geen son-vitamiene nie en my groen-geaardheid verhinder my om die lugversorging te gebruik. Hierdie koelte oorskadu later meer as net my lyf en ‘n verwinterde siel groei net in kilheid. Soms moet jy jou lyf skuif voor daar hoegenaamd in jou binneste ‘n verandering kan plaasvind. Twee dae se besoek aan die middestad vir gesprekke oor armoede het my ook met lyf-skuif gekonfronteer. Dit het my laat wonder oor myself en waar ek op die formatio-reis is:

Ek is baie lief vir lees en blaai deur ‘n verskeidenheid van boeke soos reisgidse, (groente)tuin-maak, volhoubare leefstyl, ekologie, sosiale omstandighede in Suid-Afrika en natuurlik ook teologie/spiritualiteit. Hierdie lees en blaai, spoel natuurlik later oor na die biblioteek van die internet met sy eindlose informasie (soms baie oppervlakkig). Uit al hierdie versamelde inligting vloei daar natuurlik heerlike gesprekke met verskillende mense wat ek regtig stimulerend vind.

Tog ontdek ek al meer dat daar ‘n Visrivier Canyon bestaan tussen abstrakte denke, argumente en oortuigings aan die een kant, en hoe ek leef of wat ek doen aan die anderkant. Vir groente om te groei - moet jy saad en jou hande in die grond kry! Om plekke te ervaar, kan jy nie ander se foto’s kyk nie -  jy moet self daar uitkom! Ek kan nie die armes verstaan deur ‘n akademiese argument daaroor te lees nie, ek moet hulle leer ken. Ek gaan nie groener word deur ‘n stapel boeke oor ekologie te lees nie. Ek sal dus my lyf moet skuif! Informasie is dalk verder van formasie as wat ons dink!

My huidige bekering is dus ‘n beweeg vanuit ‘n selfgemaakte wêreld, kom ons noem dit ‘n idée-wêreld. Weg van abstrakte na konkrete...en die enigste manier is deur my lyf op die plekke te kry waar my gedagtes dikwels heen dwaal. Die informasie-era waarin en die intellektuele verwagtinge waarmee ons leef maak dit nie maklik nie!

Dieselfde gebeur met my op die formatio-reis: Ek kan die dissiplines belees, bedink en bepraat. Dit is baie stimulerend! Soms beoefen ek dit selfs, maar te sporadies. Tog hoop ek om minder idealisties oor die kontemplatiewe leefstyl te dink/praat en dit baie eenvoudiger te leef. Dalk het jy ook nodig om klein, eenvoudige - maar gereelde - treë saam met my te gee. Wat is die volgende tree wat jy moet gee op die formatio-reis?

Sound of silence

Julle is almal oud genoeg om te weet van Simon & Garfunkel. Een van hul treffers is die profetiese woorde van Sound of silence. Al die gepraat oor stilte nou die aand en die gebrek daaraan het my mooi laat dink oor die volgende Formatio-geleentheid op 22 Augustus. My hoop sal wees om die aand 'n bietjie meer van 'n liturgiese ervaring te wil maak en ek het vrymoedigheid om Fourie (die aanbieder en goeie vriend) hierin te begelei. Julle is welkom om julle idees met my te deel oor jul ervaring. My gevoel is dat daar te min inoefen op die aand self gebeur en dalk te veel lesing gegee word. Ek sal dus poog vir 'n gesonder ballans. Onthou dus om die datum op te teken en onthou ons gaan die grootste deel van die aand by die Kapel bymekaar wees.

Jy ken die melodie dalk so goed dat jy dit spontaan kan saamsing, maar hiermee die lirieke van Sound of silence. Dalk kan jy hieroor mediteer/reflekteer.

Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

"Fools", said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sounds of silence

Rond my tot my kern

'n Gebed wat ek die laaste vyf jaar al bid - met variasie op die tema - kom uit 'n gedig van C.M van den Heever (as ek reg onthou). Dalk kan dit ook vir jou van waarde wees:

Maak my klein,

maak my kis,

rond my tot my kern.

Ek wil ophou

dink,

weet,

redeneer.

Ek wil net wees

soos albasters oor die vloer.

Gebed: Die liggaamstaal van ons lewe?

Tim Keel skryf: “When we use the word posture it often refers to the way a person physically holds himself or herself. But posture has another meaning. It refers to a person’s  bearing or attitude... Such a posture bleeds out in everything we do... Our postures are a way through which we engage the world - both what we perceive as well as what the world perceives of us. These postures reveal something of who we are at the core of our identities and influence what we communicate, verbally and nonverbally, and conversely what we are able to hear.”

Ons spandeer nie baie tyd aan krities dink oor ons postuur nie en tog reken party navorsing dat jou liggaamstaal 80% kommunikeer en jou woorde slegs 20%. Hierdie postuur-gedagtes het my laat wonder oor my gebede. Oor bodily prayer...

Wat sou die regte postuur vir gebed wees? Daar is natuurlik m.i. meer as net een postuur en ek hou  van kreatief wees hiermee. Ek is versigtig vir kunsmatigheid en daarom is dit vir my belangrik om in voeling te kom met my emosie/denke/gedagtes voor ek begin bid - met die hoop om my woorde, emosies en lyf meer in sync met mekaar te bring. Tog is daar ook in hierdie kweek van nuwe gewoontes die ontdekking dat jou postuur jou gees, emosie en gedagtes beïnvloed.

Die gebed van doelbewustelik stadig terug stap huis toe verander die woorde en gedagtes. ‘n Doelbewuste vinnig stap en hardop bid (so dat verbygangers darem nie dink ek is van lootjie getik nie) gee weer unieke hartkloppende gesprekke. ‘n Sit op my gebedsbankie dwing my tot stilte, om weer gegrond te raak en in voeling te kom. Kniel voor ‘n stoel word my persoonlike gebede waarin ek bewus word van ons gesin/familie/vriende se afhanklikheid. Die laaste maand is ek baie bewus van ons verlies aan klaag-gebede (nie kla nie! klaag!). Die plat op die vloer gaan lê met kop op my arms soos een wat huil, bring my baie nader aan die verskuilde worstel met en huil voor God oor die gebrokenheid in en om my...

Daar is nog soveel meer om te ontdek ‘n Postuur van lof? ‘n Postuur van skuldbelydenis? ‘n Postuur van soek? ‘n Postuur van leer/luister?

Mag jy al meer sensories in voeling kom met God. Mag daar ‘n inkarnasie van jou woorde/gedagtes/emosies in jou lyf gebeur en mag die Gees  deur hierdie inkarnasie jou help om deurleefde gebede te leef.

DIE REIS NA BINNE: STILTE, LUISTER, AFSONDERING, SABBATSRUS

STILTE

When I speak, it is a demand that others remain silent so I alone may be heard. When I am silent, I hear my true self and reach my soul. When I am silent, I hear with a caring heart.  Silence teaches us to know reality by respecting it where words have defiled it. If our life is poured out in useless words, we will never hear anything because we have said everything before we had anything to say. . . . . Thomas Merton)

LUISTER

Too much talking restricts our capacity to listen, banishes mindfulness and open the door to distraction and escapism.  Talking too much often convinces us of the correctness of our own conclusions and leads some into thinking they are wise.  It can be a subtle exercise in arrogance and superiority (Michael Casey uit “Guide to Living”)

AFSONDERING

Retire from the world each day to some private spot, even if it be only the bedroom (for a while I retreated to the furnace room for want of a better place). Stay in the secret place till the surrounding noises begin to fade out of your heart and a sense of God's presence envelopes you. Listen for the inward Voice till you learn to recognize it. Stop trying to compete with others. Give yourself to God and then be what and who you are without regard to what others think. Learn to pray inwardly every moment. After a while you can do this even while you work. Read less, but more of what is important to your inner life. Never let your mind remain scattered for very long. Call home your roving thoughts. Gaze on Christ with the eyes of your soul. Practice spiritual concentration. All the above is contingent upon a right relation to God through Christ and daily meditation on the Scriptures. Lacking these, nothing will help us; granted these, the discipline recommended will go far to neutralize the evil effects of externalism and to make us acquainted with God and our own souls  (A. W. Tozer)

SABBATSRUS

The Sabbath is not merely an event that happens in time; it redefines the nature of time and how we are to live it. We will not be able to imagine how we are to live in time differently until we stand back and discover how we currently live in it. We will not be able to imagine how we are to live in time differently until we stand back and discover how we currently live in it. (Dan Sabbath)